Satt å kjeik litt rundt om kring på facebook på vænnan mine. Va innom Eivind å Jeff sine sie åsså. Å tru nokk ikkje eg har vændt meg heilt tell at dem ikkje e her længer. I bynnelsn va dem i tankan mine heile tia ,natt å dag. Så kom det en periode eg ikkje hadde dem fult så mykkje i tankan mine,men no i det siste e dem der ca heile tia. To fantastiske guta som hadde så mykkje å leve før. Det merkes godt at dem ikkje e blandt oss længer på den måtn vi e vant tell. Det e to måna sia Jeff for å tre måna sia Eivind for, men det føles faktisk ikkje så længe sia. Kansje e det før at de første uken verka sinnsykt lang å at man huske de dagan ætter de forferdelie nyheitn som om det skulle vært igår.
Ikkje veit eg. Men eg savne dem begge to utruli mykkje. Å at vi e bidd to mindre mærkes.
Trudde aldri eg sku oppleve å møste nån av vænnan mine å vertfall ikkje å møste to med bare en måne imellom. Det va næssn så man blei paranoid (el ka det no heite) i tia ætter på. Men det stoppa med Eivind å Jeff. Det skulla ha stoppa før det kom tell dem. Men desverre så kan man jo ikkje jøre nåkka med det som har skjedd,einaste man kan jøre e å minnes dem på best muli måte. Det dokke plutseli opp minna om dem,artie minna å det jør godt :)
Veit jo at dem har det bra der dem e å at dem leve videre der, men dem leve åsså videre her i åss som kjente dem å ikkje minst i familian sine som dem satte høger en nåkka anna i værden.
To fanstastiske fine guta :)
Eivind å Jeff vi savne dokker å e ufatteli gla i dokker....
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar