God Morgen

Kan vest bare kaste vekkerklokka tydelivis, våkne jo i nitia no uansett om eg skal på jobb el ikkje. Heilt greit egentli så slæpp eg bli heilt vrangsøvd når eg ikkje har jobb. Skal no på jobb kl 13 tell 18.15 . Så e det rett ned tell Finnsnes for å være sanitetsvakt på rocktober. Det blir no litt av et stress men det går bra :) Skal no legge fram ullklea å uniformen no før eg fer på jobb sånn at eg bare har å hoppe i dem når eg kjæm heim fra jobb :)

Gismo

Her e min søte lille hund Gismo!:)

Va å henta han høstfeiren. Har hadd han no i litt over et år å e strålanes fornøyd med han!:) einaste e at han har et lite problem med å skjønne at menneska tisse inne å hunda tisse ute! Han e blidd vældi flink ,men tar eg han med tell andre som har dyr så kan han fort finne ut at han skal skvætte litt..
Han e en livli liten krabat å va mykkje med på fjelle i sommar,no som det e vinter like han ikkje å være ute så lenge om gangen men det e heilt greit:)
Han e ælska av heile familien å eg trur han trives som plommen i egge her :)
Angre ikkje et sekund på at eg henta han :)

ja no har det her triste overtadd bloggen min heilt tydelivis. Men når det tar så stor plass i live mett så blir det sånn. Men no e det påtide å komme seg videre.
Idag skal eg no fare å trene lamme ho Marthe. Å imårra har eg jobb å rætt ætter jobb så skal eg tell Finnsnes å være sanitetsvakt på rocktober med rødekors. Har kansje ikkje nevnt det men eg e aktiv i hjelpekorpse på Finnsnes å har fådd vært med på mykkje arti å spennanes dær. Råde egentli alle tell å støtte rødekors for vi jør en ganske vikti jobb, e mykkje som ikkje sees men vi har folk i mange krigsherja land i fangeleiran dær for å se tell at ingen rettiheite blir brutt. Det e nåkka eg kunne ha tenkt meg å jøre , men må nokk få litt lenger fartstid innafor fage først å eg må bli 25år før å få fare. Har ikkje snakka med nån om det,men tenke eg tar det opp når å vest det blir aktuelt for meg å fare ned. Burde kansje bli litt bedre i engelsk åsså :p Jeje vi får se ka framtia bringe. No skal eg jo ta opp nåkka fag å eg har ikkje kjøpt meg bøker eller nåkka enda,tenkte eg sku ta historie å engelsk no i første omgang så får vi se ka det blir tell neste år. Plan min e jo å fløtte ned tell trheim ætter sommarn å bo lamme ho Line. Kansje finne meg en en odelsgut dær nede åsså!;) Meeeen planan mine har det med å ikkje skje. Enten så har ca heile familien min så dårli tru på meg å sei sine meininge å gnell om det heile tia at eg ikkje gidd å jøre nåkka utav planan mine, eller så e det nåkka anna så jør sånn at planan sjæres. Så sånn e no det. Men skal no prøve å få kommen meg ned t trheim. Prøve å finne ut om det blir bra for Gismo å kor mykkje tid eg blir å få tell han dær nede. Har egentli mæst løst å spørre mamma om dem vil ha han vest eg fløtte nedover, men tvile på at ho vill det. Å han skal ikkje tell nån andre. E jo inga problem å ta han med men eg må jo tenke på om det blir bra for han,blir det ikkje det så fløtte eg ikkje ned. Mange vill kansje synes det e teit å skippe en av drømman sine for et dyr, men Gismo har jolpe meg på så mange områda som bare få veit om. Han har rætt å slætt vært min medisin vest man kan kalle det det :) + at eg e så gla i den lille krabatn at han skal no ikkje lide over nån av mine plana. Han e jo endel av live mett no å da må eg ta hensyn.
Men å fløtte ned t trheim e nåkka eg har villa sia eg jikk på folkehøyskoln. Å bare det å tenke på at eg skal bo her oppe et år tell får jærn min tell å vrænge seg i hode mett! Klart eg like å bo her å når eg skal slå meg tell ro så e det her eg skal jøre det, men før det skjer så SKAL eg ha bodd i trheim! Tenke vell så å sei kvær dag på kordan det villa vært å bodd dær nede å kordan leiliheita ser ut.. Teit? ja kansje, men eg kan ikkje beskrive kor løst eg har å fløtte nedover. Omså bare for å fare ned å være ei vekka! Hadde eg hadd rå tell det så sku eg glatt ha jort det, å da hadde nokk lengseln min ætter trheim roa seg litt for ei lita stund. Men når det ikkje e nån brae jobba å opprive her så blir jo det vældi vanskeli. Har jo bare fast jobb anna kvær lørdag her nede på butikken i bygda pluss vest nån blir syk, no i november å desember får eg nokk endel å jøre men blir det ingen sykemeldinge eller sjukdom så blir det ikkje mykkje penga nei. Ganske frustreranes egentli. Men skal væll overleve det åsså..

Akkorat no ser eg bare fram tell jul, det e så koseli med jul :) Men det blir jo rart å ikkje ha far lamme oss, men vi har no ho mor :) Å han far e no med oss åg på enmåte :)

....

Igår hadde Eivind bursdag å hadde fylt 24år. Va nede på grava hannes tili på dagen lamme ho Tonje åsså for vi ned da det va blidt mørkt med Marthe. Det va kjæmpe mange dær å familien til Eivind va åsså dær. Det va så mange lys å det va så godt å stå dær samla rundt grava hannes å minnes han med artie historie å teoria om kordan han ville ha feira bursdagen sin vest han hadde vært blandt oss. Har aldri sedd så mykkje lys å så mange folk med ei grav før, å eg trur det jor godt for familien hannes at vi va så mange som va dær. Han e dypt savna å vill aldri bli glømt. Tente no et lys for Jeff åsså dær. Han e åsså dypt savna å vil heller aldri bli glømt. Det va de to som holdt oss her nede samla å det mærkes godt at dem e borte for alle e splitta på en måte å vi samles ikkje på samme måte længer. Men det e væll bare nåkka som e nødd tell å gå seg tell.

Sku jærne vært å tent lys på grava tell far åsså , men får ta det neste gang mamma skal dit. Det blir nokk ikkje så lenge tell. Det e så uverkeli å tenke på at 3 eg kjente godt å va gla i no e borte, å det på under 4måna. Det skal ikkje gå ant! E det rart man blir litt paranoid? Når månan nærme seg slutten så stekk det ækstra i meg å det e næssn så eg å alle andre bare går å vente på å få en tell telefon om nåkka trasi.
Å det plage meg sånn at eg e så roli å at det kjennes ikkje ut som at far e borte, koffør kom eg over det så mykkje fortar en det med eivind å jeff? Det e det jo ingen som kan svare på desverre, eg får bare vente å se ka tia kjæm med.
Men en ting e no bra sekkert å det e at eg savne far å sku ønske eg kunne få høre stæmmen hannes å holde hanna hannes en siste gang. Va så ufatteli gla i han...

tellbake tell kværdagen

Det at man må vidre i live når man har møsta nån man e ufatteli gla i e ikkje bestadi like lett. Det e ei vekka sia far døde å bare to døgn sia han va gravlagt, det e alt for tili at live skal gå videre. Eg vill ikkje at det skal gå videre uten han førdeom eg veit at det må. Det går meir å meir opp før meg no at han e borte. Å tønger å tønger blir det å tenke på han. Kansje får eg alle dissan følelsan eg sku hadd den siste vekka no sia eg har sjøvve dem bort å prøvd å være stærk. Kansje så folk på meg å tenkte at eg ikkje brydde meg om at han e borte, men det jør eg i allerhøgaste grad.

Han Far va den mest spesielle pærson i heile mett liv.
Han vil bestandi være i hjærte mett å eg vill bestandi se tellbake på alle de fine stundan.
Han e ikkje borte han går vidre med åss jønna livan vårres.
Han leve åsså videre i oss.
Savne han nåkka sykt.
Va så ufatteli gla i han.

Det e bedre å ikkje vette kor dagan går

Det å ikkje vette kati en så står deg nær skal førlate denna værdn e så mykkje bedre enn å vette at det ikkje e så lenge ijænn. Fikk vette igår at min kjære Far ikkje har så lenge ijænn blandt åss. Nåkka som e sinnsykt frustreranes å tenke på. celle jifta funke ikkje, så no har dem ikkje meir behandling tell han. Å stå på sidelinja å se det skje andre e ille nokk, men når man e i det sjøl så e det uutholdeli tongt å se en pærson man har hadd heile live førsvinne ut av det. Han e ikkje forn enda, men det e så ufatteli irriteranes å tenke at tell jul så e han ikkje blandt oss lenger! Kordan skal man takle det? Må jo bare tenke positivt ,han e gammel å har fådd levd live sett fult ut å har fådd adoptere en onge som han har førguda over alt åsså har han jo fådd åss barnebarnan som førgude han å han oss . Han har fådd sedd alt live har å by på, både det fine å det triste. Å han har bestandi hadd kona si ve sia si jønna utallie år, å ho mor ho står enda ved sia av han uansett kor tongt dettan e før ho. Der kan man se kordan et ækte ækteskap skal være.
Sjøl om man ikkje skal ta sårgan på forskudd så prøve eg å tenke kordan dagan/live vill bli ætter at han ikkje e med åss lenger. Man kan forberede seg på alt bortsett fra å møste nån.
Har møsta to goe kompissa i sommar å reagerte førsjelli begge gangan ,va jo ikkje akkurat forberedt på det, men uansett så kan man ikkje forberede seg på å møste nån. Det går bare ikkje,man veit aldri kordan man vil takle det eller de rundt deg.
Kan ikkje få sakt nokk kor utruli heldi eg har vært med en bestefar som han, sjøl om han ikkje e min biologiske så e han min ækte bestefar. Blod e ikkje kjukkar en vann!!! Det har han lært meg.

Kjenne eg blir førbanna over alle dissan dårlienyheitn som hæng over meg å alle e varsla om død..

Det e så vanskeli å se nån man e så gla i være syk

Idag for mamma tbake tell tromsø før å være lamme han far på sykehuse. Ganske tongt å se nån som man e så gla i bli en anna pærson. Han far har bestandi vært gla i å være på fjelle å det va nokk han som lærte meg å sættepris på naturn vi har rundt oss. Betsandi kvekk å tulla å spøka, men no va det som å få et hardt slag i tryne da eg sku besøke han på sykehuse. Har jo besøkt han dær før men da va han oppegåanes tell en vess grad.. Men no lå han bare i sænga med surstoff å såvidt løfta på øyelokkan då vi kom. Ikkje tulle han å ikkje kan man føre en samtale med han. Han e en sta kar å kjæm t å kjæmpe tell den siste slutt. Lægan jør alt dem kan før å je han meir tid lamme åss, men det e jo begrensa kor længe man kan holde en gammel kropp i live :/ Å det va et enda større slag i tryne då eg fikk vette at vest hjærte hannes sku stoppe så blir dem ikkje å jænnopplive han, har aldri tænkt på at han e gammel å at han kan dø fra åss.
Ingating arti å tenke det. Alle rundt meg sei at eg e jo forberett så kansje det ikkje blir så tongt når han førlate denna værdn. INGEN kan væll bli forberett på det! Greit nokk vi kan forberede oss at han fer fra åss, men kordan skal man kunne forberede seg på sorgen å savne som kjæm ætter det? Det e rætt å slætt umuli i mine øya. På en måte så føle eg at han har forlatt åss allereia sia eg ikkje kjenne ijænn den pærsom som ligg i sykehus senga, men samtidi vill eg ikkje tru på det. Det e så sinnsykt vanskeli dettan her. Einaste ækte bestefarn eg har hadd, einaste som har brydd seg om meg å mine søsken. Eg kan ikkje møste han no,det går bare ikkje. Veit ikkje kordan eg skal takle å møste fleire no. Når eg skal trøste meg sjøl så bruke eg å sei t meg sjøl at han har levd et langt å godt liv ,å det har han jo åg. Men sku ønske han kunne bli som før.
At han kunne bli som før å ta åss med på have å feske eller i skogen å plokke bær eller gå opp tell et vann å feske middag. Å som eg sku ønske eg kunne skru tia tellbake no! Å få oppleve den bestefarn eg har så goe minna om å glømme han syke som ligg på sykehuse omså bare for ei lita stund.
Han leve enda men tåran præsse på ganske ofte. E livredd før å møste han.
E så ufatteli gla i han :) Han e heltn min :)

Dem leve videre i oss

Satt å kjeik litt rundt om kring på facebook på vænnan mine. Va innom Eivind å Jeff sine sie åsså. Å tru nokk ikkje eg har vændt meg heilt tell at dem ikkje e her længer. I bynnelsn va dem i tankan mine heile tia ,natt å dag. Så kom det en periode eg ikkje hadde dem fult så mykkje i tankan mine,men no i det siste e dem der ca heile tia. To fantastiske guta som hadde så mykkje å leve før. Det merkes godt at dem ikkje e blandt oss længer på den måtn vi e vant tell. Det e to måna sia Jeff for å tre måna sia Eivind for, men det føles faktisk ikkje så længe sia. Kansje e det før at de første uken verka sinnsykt lang å at man huske de dagan ætter de forferdelie nyheitn som om det skulle vært igår.
Ikkje veit eg. Men eg savne dem begge to utruli mykkje. Å at vi e bidd to mindre mærkes.
Trudde aldri eg sku oppleve å møste nån av vænnan mine å vertfall ikkje å møste to med bare en måne imellom. Det va næssn så man blei paranoid (el ka det no heite) i tia ætter på. Men det stoppa med Eivind å Jeff. Det skulla ha stoppa før det kom tell dem. Men desverre så kan man jo ikkje jøre nåkka med det som har skjedd,einaste man kan jøre e å minnes dem på best muli måte. Det dokke plutseli opp minna om dem,artie minna å det jør godt :)

Veit jo at dem har det bra der dem e å at dem leve videre der, men dem leve åsså videre her i åss som kjente dem å ikkje minst i familian sine som dem satte høger en nåkka anna i værden.

To fanstastiske fine guta :)
Eivind å Jeff vi savne dokker å e ufatteli gla i dokker....